In de wereld van de ‘mannelijkheid’ is emotioneel zijn een taboe. Van mannen wordt verwacht dat ze de hele tijd stoer en sterk zijn. Maar dit heeft geleid tot een epidemie van mannen die zelfmoord plegen omdat ze worstelen met hun emoties. Om te voorkomen dat deze trend doorzet, moeten we jongens gaan leren dat het oké is dat ze voelen wat ze voelen en hun emoties tonen zonder angst voor veroordeling of bespotting. Jongens hebben meer mensen nodig die luisteren en steun bieden als ze zich toch openlijk uiten – want niemand zou alleen door het leven moeten gaan alleen omdat hij een man is!
Waarom is het taboe voor mannen om te voelen?
De reden waarom van mannen verwacht wordt dat ze zich “als een man gedragen” en hun emoties vermijden, komt door een idee dat bekend staat als het patriarchaat. Het patriarchaat heeft de maatschappij geleerd dat vrouwen en mannen die kwaliteiten als emotionaliteit, gevoeligheid en vriendelijkheid vertonen als vrouwelijk en dus als minderwaardig beschouwd worden. De maatschappij schildert vrouwen die er op welke manier dan ook mannelijk uitzien of zich mannelijk gedragen af als goed, terwijl ze mannen die er op welke manier dan ook vrouwelijk uitzien of zich vrouwelijk gedragen afschildert als slecht; dit laat zien hoe bekrompen de maatschappij soms kan zijn als het gaat om wat voor elk geslacht aanvaardbaar wordt geacht. Niemand zou ooit zijn gevoelens moeten hoeven verbergen uit angst veroordeeld te worden omdat hij niet in een bepaalde mal past! We hebben meer mensen nodig, vooral jongens, om over hun gevoelens te praten en hun emoties te tonen zonder angst voor veroordeling of bespotting.
Hoe kunnen we jongens steunen die emotioneel zijn?
Als mannen niet weten hoe ze hun gevoelens moeten uiten of bang zijn om dat te doen, raken ze er gemakkelijk door overweldigd. En als dat gebeurt, grijpen ze vaak naar destructief gedrag zoals geweld tegen zichzelf of anderen om de druk die ze van binnen voelen te verlichten. Om dit te voorkomen moeten we onze jonge jongens leren dat zelfexpressie oké is, ongeacht wat de maatschappij van hen zou kunnen denken als ze dat doen – net zoals meisjes dat de afgelopen decennia gedaan hebben. Als een jongen zich toch openstelt over zijn gevoelens, moeten mensen hem een bemoedigende reactie geven in plaats van hem van streek te maken door iets te zeggen als: “Wat is er mis met je?” of “Wees een man.” Dit moet niet gezien worden als een uitnodiging om verder te praten – hij moet alleen zijn mond open doen als hij dat wil. Als iemand emotioneel is, is het belangrijk hem daar niet van te beschuldigen alleen maar omdat hij zich minder stoer gedraagt dan gewoonlijk. Het betekent niet dat ze zwak zijn of dat ze hun problemen niet alleen aankunnen – iedereen heeft soms hulp nodig!
Wat gebeurt er als mannen hun emoties blijven onderdrukken?
Van mannen die niet weten hoe ze met bepaalde gevoelens moeten omgaan is bekend dat ze hun toevlucht nemen tot destructief gedrag, zoals geweld tegen zichzelf of anderen, om de druk in hen kwijt te raken. Wat gebeurt er dus als je jong veroordeelt jongens die emotioneel zijn, maakt het niet uit hoe ze hun gevoelens tonen? Ze zullen opgroeien met de gedachte dat het tonen van hun emoties verkeerd is en dat ze daardoor zwak lijken in de ogen van anderen. Uiteindelijk zal deze overtuiging later in het leven leiden tot woedeproblemen of andere problemen. We moeten jongens toestaan zich te uiten als ze hulp nodig hebben – ongeacht of ze daarbij al dan niet “mannelijke” manieren gebruiken – want niemand zou alleen door pijn moeten moeten gaan!
